Irena Wiertel (1931 – 1990)
Ukończyła studia w roku 1954 na Wydziale Filozoficzno-Społecznym Uniwersytetu Warszawskiego, na kierunku dziennikarstwo. Pracowała na stanowisku redaktora technicznego w Wydawnictwie Ministerstwa Obrony Narodowej i w Państwowych Zakładach Wydawnictw Szkolnych. Dziennikarka wrocławskiej „Gazety Robotniczej”, „Gazety Białostockiej” (obecnie „Gazeta Współczesna”), sekretarza redakcji białostockim miesięczniku „Kontrasty”, krakowskich „Zeszytach Prasoznawczych”, a od 1975 r. w bydgoskiej „Gazecie Pomorskiej”. Członkini Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich.
W okresie pierwszej „Solidarności” współpracowała z zarządem NSZZ „Solidarność” w Bydgoszczy – współredagowała m.in. biuletyn informacyjny NSZZ Solidarność w Bydgoszczy „Wolne Związki”. Po wprowadzeniu stanu wojennego, 28 stycznia 1982, w wyniku weryfikacji członków redakcji „Gazety Pomorskiej” otrzymała ocenę negatywną i została pozbawiona możliwości pracy w zawodzie dziennikarskim. Powodem decyzji komisji weryfikacyjnej był fakt, że zwróciła legitymację PZPR, motywując to brakiem zgody na politykę partii. Skutkiem negatywnej oceny było przeniesienie jej na stanowisko dokumentalistki w sekretariacie redakcji. Od czerwca 1983 roku przeszła na rentę inwalidzką a później wcześniejszą emeryturę. Ze względu na trudną sytuację materialną podjęła pracę na pół etatu w Wojewódzkiej i Miejskiej Bibliotece Publicznej w Bydgoszczy. Kontynuowała również współpracę z prasą podziemną, a także „Tygodnikiem Powszechnym” i „Gościem Niedzielnym” oraz z kościelnymi wydawnictwami periodycznymi. Uczestniczyła w przygotowaniu wyborów kontraktowych 4 czerwca 1989. Była autorką biogramów wyborczych kandydatów okręgu bydgoskiego do Senatu: Aleksandra Paszyńskiego i Antoniego Tokarczuka oraz kandydata do Sejmu Ryszarda Helaka.
Zmarła w wyniku ciężkiej i długiej choroby 13 sierpnia 1990 w Bydgoszczy. Pochowano ją na Cmentarzu Komunalnym w Bydgoszczy przy ulicy Wiślanej.
W 2023 pośmiertnie została jej przyznana odznaka „Działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych”.
Kazimierz Rosiński (1944 – 2004)
Urodzony 21 lutego 1944 w Sobieszczanach Lubelskich – polski poeta i prozaik.
Studiował filologię polską na UMCS. Debiutował jako poeta w 1966 roku na łamach dziennika „Sztandar Ludu”. W latach 1973–1975 mieszkał w Białymstoku. Od 1975 w Bydgoszczy. W 1983 przeprowadził się do Białegostoku, gdzie był członkiem redakcji miesięcznika „Kontrasty”, a następnie dziennika “Kurier Poranny”, który w 1989 współzakładał. Od 1996 do przejścia na emeryturę w 2000 pełnił funkcję zastępcy redaktora naczelnego redakcji tego czasopisma.
Zmarł 22 kwietnia 2004 w Białymstoku.
W 2014 został wyróżniony Odznaką Honorową Województwa Podlaskiego.
Cześć ich pamięci!
Redakcja